میان فرهنگ و زبان عربی و فارسی مشترکات فراوانی وجود دارد که از جمله می توان به مفاهیم موجود در امثال و حکم برابر میان این دو زبان اشاره نمود. در این پژوهش کوشش بر آن است تا افزون بر آشنایی با مثل، حکمت؛ به عنوان یک نوع ادبی، کاربرد، چگونگی پیدایش و تدوین آن ها در زبان و ادبیات عربی و فارسی، امثال و حکم برابر میان این دو زبان شناسانده گردد و برای هر دو مثل یا حکمت برابر، نظایری در آیات قرآنی، احادیث دینی و سروده های هر دو زبان آورده شود و کاربرد و زمینه تاریخی یا داستانی هر یک با توجه به منابع تاریخی بیان گردد. در فصل پایانی کوشش شده است با آوردن تحلیلی چندجانبه بر امثال و حکم عربی و فارسی جنبه معنایی و لفظی آن ها که دربردارنده ملاحظات جامعه شناختی، فرهنگ شناسی و سنت کاوی است، برای خوانندگان روشن تر گردد.