تحقیقات زیادی بر روی خاکها و فرسایش پذیری آن صورت گرفته است. اهمیت فرسایش پذیری خاک از آنجا ناشی می شود که درصد قابل توجهی از زمین های تحت آبیاری جهان در مناطق خشک و نیمه خشک دنیا (حدود 150 میلیون هکتار) واقع شده اند. شوری خاک و تمرکز بلورهای نمک باعث پوکی خاک شده و آن را در مقابل بادبردگی حساس می نماید و باعث افزایش فرسایش بادی می شود. فرسایش بادی فرآیندی است که در زمین های با خاک شور شدید می شود. املاح برحسب نوع ویژگی-های خاص خود تاثیرات گوناگونی در توده خاک دارد که ممکن است سبب استحکام یا حساسیت خاک درمقابل بادبردگی باشد. املاح دارای یون های سدیم به سبب خاصیت تلاشی، حساسیت به فرسایش بادی را می-افزاید. دو ویژگی شوری (غلظت املاح درتوده خاک) و نسبت سدیم جذب سطحی شده از پارامترهای بسیار مهم در تعیین فرسایش پذیری بادی است. بدین منظور شاخص فرسایش پذیری خاک طی برداشت های صحرایی از 27 نقطه در منطقه با روش دستگاه سنجش فرسایش بادی برآورد گردید. این مناطق، زراعی بوده و به دو دسته مناطق با بافت متوسط و سبک تقسیم می شوند. نتایج حاصل از ضرایب همبستگی بین فرسایش پذیری و برخی از پارامترهای فیزیکی- شیمیایی خاک نشان می دهد که در محدوده بافت متوسط نسبت جذب سدیم و شن بر فرسایش-پذیری خاک همبستگی منفی و معنی دار دارد. درصد آهک و سیلت دارای همبستگی معنی داری با فرسایش پذیری خاک است و در محدوده بافت سبک نسبت جذب سدیم با فرسایش پذیری خاک همبستگی منفی و معنی دار دارد. میزان شوری همبستگی معنی داری با فرسایش پذیری خاک دارد.