شبکه انتقال به عنوان یکی از مهم ترین بخش های صنعت برق، در هر دو حوزه بهره برداری و برنامه ریزی، مسائل و چالش های فراوانی پیش روی پژوهشگران ایجاد کرده است. از دیر باز، توسعه بهینه این شبکه به عنوان پل ارتباطی میان تولید و مصرف برق، با توجه به ویژگی های ذاتی این شبکه (پر هزینه بودن، حجیم بودن، زمان بر بودن، عمر طولانی تجهیزات و ...) مورد توجه برنامه ریزان قرار داشته است. با تجدید ساختار صنعت برق و شکل گیری رقابت در حوزه های تولید و مصرف، شبکه انتقال به دلیل انحصار طبیعی اش، همچنان به صورت تنظیمی مورد بهره برداری و به صورت متمرکز مورد برنامه ریزی قرار می گیرد. این پایان نامه کوشیده است تا به عنوان یک گام کوچک، اثر تخصیص ارزش-محور هزینه های انتقال بر بازیگران بازار برق را برای توسعه این شبکه مورد بررسی قرار دهد. جهت نیل به این هدف، در گام نخست، روشی برای تقسیم هزینه های سرمایه گذاری میان بازیگرانی که از آن سود می برند ارائه، سپس اثرات این روش بر تصمیمات بازیگران در بازار انرژی مورد تحلیل قرار گرفته است. در این مسیر به عنوان یکی از نوآوری ها، معادلات بهینه سازی توصیف کننده مسئله، خطی سازی شده اند. سرانجام، روش پیشنهادی بر شبکه گارور مورد آزمون قرار گرفته و نتایج تحلیل شده اند.