این تحقیق به منظور بررسی و مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی به روش شناختی- رفتاری و قصه درمانی در کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان پسر دوره متوسطه منطقه سردرود همدان در سال تحصیلی 89-88 انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق را دانش آموزان پسر مقطع متوسطه منطقه سردرود همدان تشکیل می دادند. با استفاده از پرسشنامه scl-90-r ، 30 دانش آموز مبتلا به اختلالات رفتاری انتخاب شدند و به روش جایگزینی تصادفی در سه گروه 10 نفری تقسیم شدند. بر روی دو گروه مداخله مشاوره ای به روش شناختی-رفتاری و روش قصه درمانی اجراء گردید و گروه سوم به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. تحلیل آماری داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون شفه انجام گرفت که نتایج زیر به دست آمد. در حالت کل هر دو روش درمان شناختی– رفتاری و قصه درمانی در کاهش اختلالات رفتاری، جسمانی کردن، وسواس- اجبار، حساسیت در روابط متقابل، افسردگی، اضطراب، خصومت، فوبیا، افکار پارانوییدی ، و روان پریشی در سطح p<0/01 موثر بودند. مقایسه جداگانه ابعاد مختلف نشان داد که قصه درمانی تأثیر معنی داری در کاهش دو اختلال اضطراب و افسردگی دارد. تأثیر درمان شناختی- رفتاری علاوه بر دو اختلال افسردگی و اضطراب بر روی اختلالات رفتاری، حساسیت در روابط متقابل، خصومت و اختلال افکار پارانوییدی در سطح p<0/05 بود. در حالت کل میزان تاثیر درمان شناختی- رفتاری(53/25) در مقایسه با میزان تاثیر قصه درمانی(22/15)، بهتر بود.