این پژوهش، رهنمودها و دستورالعمل های لازم را به معلمان جهت ایجاد تغییر در شیوه های سنتی ارزشیابی و سنجش میزان یادگیری دانش آموزان و میزان موفقیت برنامه درسی ارائه می کند و از این طریق تصویری جامع تر و واقع بینانه تر از نقاط ضعف و قوت برنامه درسی ارائه می شود. بهر حال، پژوهشگر معتقد است که بخشی از مسایل و مشکلات مبتلا به نظام آموزشی و برنامه های درسی مدارس ریشه در عدم توجه و استفاده از تمام ظرفیت ها و قابلیت های مغز دارد. قابلیت های متنوع و متکثری که هر یک می تواند دربردارنده ی نتایج مهمی برای افزایش کارآیی و اثربخشی نظامهای آموزشی باشد. این پژوهش درصدد به رسمیت شناختن جایگاه برنامه درسی مبتنی بر مغز به عنوان حوزه ای جدید که نوعاً چندان مورد توجه واقع نشده، می باشد.