مشکل ناباروری حدود 15% تمام زوجین را شامل می شود و از این میان سهم مردان در ناباروری حدود 50% می باشد. آندروژن برای پیشرفت و ایجاد فنوتیپ مردانه قبل از تولد و اسپرماتوژنز در حین بلوغ ضروری می باشد. عملکرد آندروژن ها از طریق گیرنده آندروژن هدایت می شود، از این رو، جهش ها و پلی مورفیسم های ژن ar و پروتئین حاصل از آن به طور مشخصی با کاهش اسپرماتوژنز و ناباروری در مردان همراه است. در ژن کدکننده ی این گیرنده یک جایگاه پلی مورف در اگزون 1 وجود دارد که به وسیله ی تعداد متفاوتی تکرار های سه نوکلئوتیدی cag مشخص می شود و به طول های متفاوتی از تکرارهای پلی گلوتامین در ناحیه ی n-ترمینال پروتئین ar منجر می شود. مطالعات مختلف نقش این ناحیه ی پلی مورف را در عملکرد این گیرنده به اثبات رسانده است. گزارش شده است که تکرار های بیشتر منجر به کاهش فعالیت ar در in vivo و in vitro می گردد. در تحقیق پیش رو تلاش شده است با استفاده از مطالعه ی مورد-شاهدی تفاوت طول تکرار های سه نوکلئوتیدی cag را در جمعیت مردان نابارور استان بوشهر نسبت به افراد سالم بررسی شود. بدین منظور همه ی نمونه های بیمار (70 نمونه) از نظر وجود میکرودلیشن های کروموزوم y مورد بررسی قرار گرفته، نمونه های دارای حذف از تعداد کل بیماران کم شد و بررسی تعداد تکرارهای cag بر روی سایر نمونه ها (69 نمونه) انجام شد. تفاوت طول تکرار ها در جمعیت 69 نفری از بیماران و 69 فرد بارور به عنوان شاهد توسط تکنیک ژل اکریل آمید تعیین شد. نتایج نشان می دهد که میانگین تکرار این تری نوکلئوتید های تکراری در ژن گیرنده ی آندروژن در مردان نابارور در مقایسه با افراد کنترل در استان بوشهر کمتر است و این کاهش رابطه ی معنی داری با ناباروری در مردان آزواسپرم و اولیگواسپرم ندارد.