استفاده از تیرهای عمیق در بعضی سازه های خاص اجتناب ناپذیر بوده و به منظورکاهش هزینه ها در ساخت آنها از بتن سبک جهت تقلیل بارهای مرده و به تبع آن بار زلزله استفاده می گردد. به دلیل پیچیدگی رفتار این تیرها، آیین نامه های موجود در تعریف آنها وحدت نظر ندارند. از طرف دیگر برای بعضی سازه های قدیمی تر، عواملی مانند تغییرکاربری سازه منجر به افزایش تقاضا برای تقویت بعضی از المانهای این سازه ها مانند تیرهای عمیق می شود. در این تحقیق ظرفیت برشی نهایی تیرهای عمیق تقویت شده با ورقهای پلیمری از طریق مدلسازی و تحلیل غیرخطی بانرم افزار مورد بررسی قرار گرفت تا ضمن تدوین روند مدلسازی و تحلیل این نوع تیرها، زمینه برای استفاده از این روش و بهره گیری از نتایج آن بدون نیاز به ساخت مدلهای آزمایشگاهی فراهم گردد. مدلها بصورت تیر ساده بوده و توسط دو بار متمرکز و متقارن تحت بارگذاری گام به گام تا گسیختگی قرارگرفتند. یکی از این تیرها به عنوان تیر مرجع برای مقایسه با رفتار تیرهای عمیق تقویت شده درنظر گرفته شد و هفت تیر باقیمانده نیز پس از تقویت مدلسازی شدند و تغییر در مقاومت برشی و رفتار تیرها نسبت به نمونه مرجع و نیز مقاومت برشی نمونه های تقویت شده بدست آمده از تحلیل نرم افزار با مقاومت برشی بدست آمده از نتایج آزمایشگاهی و آیین نامه های بهسازی ایران و aci-440 مقایسه گردید. نتایج نشان می دهد که استفاده از سیستم های مختلف frp باعث افزایش ظرفیت باربری تیرها همراه با کاهش شکل پذیری می شود.علاوه براین، مقایسه بین نتایج آزمایشگاهی و تحلیلی و آیین نامه ای نشان می دهد که آیین نامه بهسازی ایران محافظه کارانه و آیین نامه aci-440 غیر محافظه کارانه می باشد.