پدیده های ایروالاستیک نقش مهمی را در طول تاریخ پرواز داشته اند. از آنجا که برای یک جسم الاستیک با شکل معین، نیروی ایرودینامیکی با افزایش سرعت باد سریعا افزایش می یابد در حالی که سختی الاستیک مستقل از باد است، ممکن است یک سرعت باد بحرانی وجود داشته باشد که در آن سازه ناپایدار شود. همینطور ناپایداری ممکن است بر اثر یک بارگذاری خارجی اتفاق افتد. این ناپایداری ها ممکن است باعث تغییرشکل بیش از حد شده، منجر به تخریب سازه گردند. به منظور پایداری سیستمهای ایروالاستیک از کنترل فعال یا غیرفعال استفاده می شود. کنترل فعال ارتعاشات سازه های هوشمند به منظور کاهش ارتعاشات سیستم با استفاده از تصحیح خودکار پاسخ سیستم صورت می گیرد. برای طراحی یک سیستم کنترلی، نیاز است ابتدا مدلی از سیستم کنترل شونده بدست آوریم. در این تحقیق از روش شناسایی سیستم ها برای بدست آوردن مدلی مناسب و سپس طراحی سیستم کنترلی فعال به منظور کنترل ارتعاشات یک مدل بال مستطیلی یکسر گیردار استفاده شده است. بعنوان ساختار مدل شناسایی، روشهای فضا- حالت، arx خطی و غیر خطی و نیز روش greybox خطی بکار گرفته شده اند. نتایج نشان می دهد شناسایی با این روشها توانسته است سیستم را بخوبی شناسایی نموده و کنترلر بدست آمده از آن بخوبی سیستم اصلی را پایدار نموده است.