: هدف از پژوهش حاضر عبارت از بررسی تأثیر آموزش گروهی به سبک نظریه امید اسنایدر بر شادکامی و امید به زندگی سالمندان ساکن در سرای سالمندان بود. روش تحقیق تجربی بود و از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل سالمندان زن ساکن در سرای سالمندان صادقیه اصفهان بودند که تعداد آنها 135 نفر بود. بدین منظور تعداد 30 نفر بعنوان نمونه آماری با استفاده از روش تصادفی ساده انتخاب شدند و به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند(15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل). ابزارهای اندازه گیری پرسشنامه امید اسنایدر و پرسشنامه شادکامی آکسفورد بودند. در گروه آزمایش در هشت جلسه 80 دقیقه ای بصورت یکبار در هفته مداخله گروه درمانی مبتنی بر رویکرد امید درمانی اسنایدر اجرا شد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل کو واریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد آموزش گروهی به سبک نظریه امید اسنایدر بر شادی و امید به زندگی سالمندان تأثیر معنادار داشته است(01/0 ). بدین ترتیب امید درمانی موجب افزایش شادی و امید به زندگی در سالمندان می شود.