بر اساس مطالعات انجام شده میزان ضایعات پرتقال در مراحل مختلف بازاررسانی حدود 20 درصد است که از این میزان 6 درصد مربوط به ضایعات انبارداری است. به طور کلی ضایعات پس از برداشت عامل محدودکننده دوره انبارداری بسیاری از میوه ها و سبزیجات از جمله مرکبات می باشد. در حال حاضر برای کاهش ضایعات میوه ها و سبزیها در طول انبارداری از قارچ کش ها استفاده می شود. اما نگرانی های ناشی از باقی ماندن بقایای این مواد روی میوه ها، به کارگیری تیمارهای حرارتی و مواد افزودنی (اسانس ها) توصیه می گردد. در این تحقیق یک روز پس از برداشت چهار تیمار مختلف شامل: آب گرم (در دمای 55 درجه به مدت 3 دقیقه)، بخار (100 درجه با روش flushing در زمان 30 ثانیه) و اسپری کردن میوه ها با اسانس آویشن 2 درصد با سورفاکتانت و نمونه شاهد بر روی رقم سانگین از پرتقال های خونی استان گلستان انجام و سپس میوه های هر تیمار در جعبه قرار داده شد و سپس در سردخانه با دمای 8 درجه سانتیگراد و با رطوبت نسبی 5±85 درصد به مدت 2 ماه و همچنین یک هفته به منظور تطبیق با شرایط بازار در دمای محیط نگهداری شد. نتایج آنالیز داده ها نشان داد که نوع تیمار اثر معنی داری روی پارامترهای کیفی اسیدیته، موادجامد محلول، اندیس رسیدگی و ارزیابی حسی نداشتند و در بین تیمارها، تیمار بخاردهی بیشترین تأثیر را در جلوگیری از کاهش وزن طی دوره انبارداری داشته است. کلید واژه ها: پس از برداشت، پرتقال خونی، تیمار حرارتی، اسانس های گیاهی، کیفیت