سازند آسماری با سن الیگوسن - میوسن زیرین در فروافتادگی دزفول (dezful embayment) واقع در جنوب غرب ایران متشکل از سنگ های کربناته (آهکی و دولومیتی)، اندکی شیل، بخش ماسه سنگی اهواز (در مرکز و حاشیه جنوبی فروافتادگی دزفول) و بخش تبخیری کلهر (در حاشیه شمالی فروافتادگی دزفول) می باشد. ضخامت سازند آسماری در چاه های شماره 8 و 331 میدان نفتی مارون به ترتیب 352 و 368 متر می باشد. با توجه به پراکندگی چینه شناسی و تغییر در اجتماع فرم های شاخص، بیوزون های borelis melo curdica - b. melo melo assemblage zone, miogypsina - elphidium sp. 14 - peneroplis farsensis assemblage zone, archaias asmaricus - a. hensoni - miogypsinoides complanatus assemblage zone, lepidocyclina - operculina - ditrupa assemblage zone در برش های چینه شناسی مورد مطالعه شناسایی شده است. باتوجه به میکروفسیل های شاخص یافت شده در این مقاطع سن سازند آسماری، الیگوسن (روپلین) تا میوسن زیرین (بوردگالین) پیشنهاد می شود. رخساره های کربناته شامل 15 زیر رخساره انیدریت، دولومیکرایت، مادستون دولومیتی، مادستون ماسه ای، پکستون بایوکلاستی پلوئیددار، وکستون اینتراکلاست دار، وکستون بایوکلاست دار، وکستون تا پکستون میلیولیددار، پکستون بایوکلاست دار، گرینستون بایوکلاست دار، گرینستون اُاُئیددار، باندستون مرجانی، پکستون جلبک دار، وکستون بایوکلاست اکینودرم دار، وکستون تا پکستون بایوکلاست دار، وکستون بایوکلاست دار و یک پتروفاسیس کوارتزآرنایت است . مقایسه مجموعه رخساره ای ( facies association ) نشان می دهد که محیط رسوبگذاری سازند آسماری در این میدان یک رمپ کربناته با شیب یکنواخت می باشد که در چهار گروه محیطی پهنه جزر و مدی (tidal flat)، لاگون (lagoon)، سد (barrier) و دریای باز (open marine) نهشته شده اند. از پراکندگی میکروفاسیس های شناسایی شده در طول توالی آسماری، نتیجه می شود که میکروفاسیس های پهنه جزر و مدی، لاگون و سدی بیشتر در بخش های فوقانی و میانی و میکروفاسیس های دریای باز غالباً در بخش های میانی و تحتانی سازند گسترش دارند. بر این اساس و با تکیه بر توالی میکروفاسیس ها یک روند کم عمق شوندگی(shallowing up) مشخص در سازند آسماری در چاه های مورد مطالعه قابل درک است.