موارد زیر خلاصه ای از تمام یافته ها و دست آوردهای تحقیق جاری است. با تغییر فشار سیال اولیه (فشار محرک) می توان نسبت مکش و فشار تخلیه را تغییر داد به گونه ای که با افزایش 10 درصد در فشار محرک نسبت مکش به میزان19/6 درصد کاهش و فشار تخلیه به میزان 8/6 درصد افزایش می یابد. با تغییر فشار سیال ثانویه (فشار مکش) می توان نسبت مکش و فشار تخلیه را تغییر داد به گونه ای که با افزایش 10 درصد در فشار مکش نسبت مکش به میزان 18/5 درصد افزایش و فشار تخلیه به میزان 3/6 درصد افزایش می یابد. با تغییر شیب ورودی محفظه اختلاط در قطر ثابت می توان نسبت مکش و فشار تخلیه را تغییر داد به گونه ای که با افزایش 10درصد در شیب ورودی محفظه اختلاط نسبت مکش به میزان 2/6 درصد افزایش و فشار تخلیه به میزان 4 درصد کاهش می یابد. با تغییر شیب مجرای همگرا در قطر ثابت می توان نسبت مکش و فشار تخلیه را تغییر داد به گونه ای که با افزایش 10 درصد در شیب مجرای همگرا نسبت مکش به میزان 4/2 درصد افزایش و فشار تخلیه به میزان 1/8 درصد کاهش می یابد. با تغییر نسبت مساحت خروجی نازل به گلوگاه آن می توان نسبت مکش و فشار تخلیه را تغییر داد به گونه ای که با افزایش 10 درصد در نسبت مساحت نسبت مکش به میزان 3/1 درصد کاهش و فشار تخلیه به میزان 24/2 درصد افزایش می یابد. با تغییر مکان قرارگیری نازل در طول محفظه اختلاط می توان نسبت مکش و فشار تخلیه را تغییر داد به گونه ای که با افزایش 10 درصد جابه جایی نازل نسبت مکش به میزان 4/23 درصد کاهش و فشار تخلیه به میزان1/9 کاهش می یابد. با تغییر قطر قسمت مقطع ثابت با حفظ شیب مجرای همگرا و دیفیوزر می توان نسبت مکش و فشار تخلیه را تغییر داد به گونه ای که با افزایش 10 درصد درثابت قطر قسمت مقطع نسبت مکش به میزان 3/4 درصد افزایش و فشار تخلیه به میزان 1/1 درصد کاهش می یابد. ترموکمپرسور در مقایسه با دیگر اجزای آب شیرین کن بیشترین هدررفت اگزرژی را دارد به گونه ای که حدود نیمی از اتلاف انرژی مربوط به عملکرد ترموکمپرسور است که برای این منظور هر چقدر سهم افزایش فشار توسط شوک عمودی کمتر باشد هدر رفت انرژی کمتر است.