از مهمترین گرایشها و روندهایی که امروزه شهرها در پیش گرفته اند، گرایش به سمت تبدیل شدن و مطرح شدن به عنوان یک شهر دانش مدار است، شهرهایی که مبنا و اساس برنامه ریزی هایشان را نیروهای خلاق و نوآور، کالاهای با ارزش افزوده که این ارزش افزوده از طریق خلاقیت و نوآوری ایجاد می شود، ایجاد اقتصاد شهری مبتنی بر دانش، ایجاد زمینه های نوآوری و ابتکار و حذف موانع این امر و مواردی این چنینی تشکیل می دهد. از جمله ویژگی های شهر های دانش مدار، نسبت بالای دانشجویان و دانشگاهیان، تنوع جمعیتی بالا، سطح بالای کیفیت زندگی، دسترسی آزاد به اطلاعات، زیرساختهای دانش و ...است. امروزه شهرهای زیادی مثل استکهلم، هلسینکی، ملبورن و ... با بکارگیری روشها و برنامه ریزیهای متنوع به عنوان شهر دانش مدار مطرح هستند. در پژوهش حاضر که روش تحقیق آن توصیفی تحلیلی است و مطالب مرتبط با شیوه های مختلف (اسنادی و...) گردآوری شده، جایگاه شهر مشهد به لحاظ سطح دانش محور و دانش مدار بودن آن با استفاده از استانداردها و مقایسه شاخصها با شهرهای پیشرو در زمینه مفهوم شهردانش مدار، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که نهایتا نتیجه این شد که شهر مشهد از لحاظ دانش مدار بودن در جایگاه خوبی نبوده و در بسیاری از شاخصها، رتبه بسیار پایینی دارد، لذا به نظر می رسد که برای حرکت به این سمت و تبدیل شدن به شهر دانش مدار باید در بسیاری از زمینه ها از جمله تغییر در نحوه برنامه ریزی برای شهرها، تغییر در نگرشها و افکار حاکم بر برنامه ریزی به صورت عام و خاص آن و ...اقدامات بنیادینی صورت گیرد و زیرساختهای شهر دانش مدار مثل توسعه سطح دانشگاه و دانشجویان، توسعه زیرساختهای ارتباطی مثل اینترنت و تلفن، ایجاد مراکزی برای برخورد و تبادل اندیشه ها مثل تالارهای گفتگو و ... توسعه یابند