تاریخ نگاری بعد از مرگ شاه عباس اول تاکنون مورد غفلت محققان امروزی قرار گرفته است و با دیدی کلی گرایانه آن را فاقد بررسی می دانند. بدین منظور در این پژوهش سعی شده است تا به بررسی دو کتاب خلاصه السیر اثر محمد معصوم بن خواجگی اصفهانی ( ت.1048ه.ق ) و خلدبرین تألیف محمد یوسف واله اصفهانی ( ت.1078ه.ق ) بپردازد و به یافته های تازه ای در ارتباط با تاریخ-نویسی این دو مورخ و آثار آنان مبادرت نماید و روشن سازد خاستگاه اجتماعی و سیاسی و همچنین گرایش های فکری و مذهبی دو نویسنده و از طرفی تحولات سیاسی چه تأثیری بر تاریخ-نگاری دو مورخ داشته است. طی بررسی انجام شده با استفاده از روش تطبیقی معلوم شد این دو از مورخان درباری بوده اند که با توجه به سنت تاریخ نگاری این دوره تاریخ نگاری آن ها بیشتر رویکردی سیاسی و نظامی داشته است و شرایط مذهبی حاکم در این دوره، سبب افزایش نمادهای شیعی در آثارشان شده است.