نشانه، یکی از شاخصه های اصلی هنر گرافیک به شمار می رود و به عنوان عنصر اصلی جلوه ی یک سازمان یا موسسه، محسوب می شوند، در واقع، نشانه های گرافیکی، پیش قراولان سازمان ها در حوزه های گوناگونی هستند که کیفیت مطلوب بصری آن ها می تواند موجودیتی خاطره انگیز را در اذهان رقم زنند. در بررسی های به عمل آمده، تعداد 57 نشانه ی معاصر ایرانی، که همگی از نمادهای حیوانی موجود در هنر ایران باستان، یا به لحاظ شکل ظاهری و یا از نظر مفهوم و معانی سمبلیک و یا اساطیری بهره برده اند، از نظر فرم، محتوا و همچنین تطبیق آن ها با مفاهیم نمادین و اساطیری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نمادهای حیوانی در نشانه های مورد بررسی، بیشتر به صورت تجریدی، و با همان فرم هایی که در هنر ایران باستان به کار برده شده، استفاده شده اند، در طراحی این نشانه ها به طور غالب از شیوه ی طراحی گرافیکی و در اندک مواردی از شیوه ی تصویر سازی برای خلق آرم بهره گرفته شده است. استفاده از این نمادها، در حیطه های مختلف، تاکیدی بر توان بالقوه ی این نقوش در انواع کاربردهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و هنری، می باشد، نمادهای حیوانی به کاربرده شده در این آرم ها، اکثرا با هدف تجلی هویت و فرهنگ ایرانی و با توجه به مفهوم نمادین و اساطیری خود در ایران باستان به کاربرده شده اند و در اکثر این نشانه ها، پیوندی میان نقش حیوان با اهداف، ارزش ها و یا عملکرد سازمان، قابل پیگیری است.