در این پایان نامه انتقال دو پرشی در حضور واسط در کانال با محوشدگی در حالتی که که مسیر مستقیم بین منبع و مقصد وجود ندارد، مورد بررسی قرار گرفته است. در این خصوص فرض بر آن است که بهره کانال در طول ارسال یک بلاک ثابت است و به طور مستقل برای بلاک بعدی تغییر می کند. هم چنین واسط ساده در نظر گرفته شده است، بدین معنی که واسط قادر به ذخیره سازی اطلاعات و یا توان بلاک موجود جهت استفاده در بلاک های بعدی نمی باشد. با توجه به عدم وجود مسیر مستقیم بین منبع و مقصد، سیگنال دریافتی در مقصد نسخه تنزل یافته سیگنال دریافتی در واسط است. بنابراین راهکار کدگشایی و ارسال مجدد بهترین انتخاب برای واسط خواهد بود. هم چنین فرض بر آن است که بهره کانال هر دو پرش در اختیار واسط است، در حالی که منبع از این اطلاعات کاملا بی اطلاع است. در این خصوص نشان داده می شود که بهترین روش کدکردن در منبع استفاده از کدکردن چند لایه است در حالی که واسط از کدکردن تک لایه استفاده می نماید. این پایان نامه مساله تخصیص مناسب توان بین لایه های کد منبع با هدف بیشینه نمودن میانگین نرخ دریافتی در گیرنده را مورد بررسی قرار داده است. در این خصوص تحت محدودیت توان انتقالی برای ارسال هر بلاک و در محیط با محوشدگی رایلی، راهکار تخصیص توان بهینه برای لایه های کد در منبع به دست آورده شده است. نتایج نشان می دهد که با استفاده از کدکردن چند لایه در منبع به میانگین گذردهی قابل دسترس بالاتری در مقایسه با کد کردن تک لایه خواهیم رسید.