چکیده مسأله جنسیت همانند قومیت و ملیت قرنهاست که در تاریخ بشریت به سبب عدم بصیرت و جهالت تاریخی فرزند آدم بحران ها و مصائبی را به ارمغان آورده است. زنان به دلیل تفاوتی که در عین تناسب براساس خلقت بدیع و حکیمانه خداوند با مردان داشته و به علت نقش اساسی که در طول تاریخ بر عهده گرفته اند، در تعارض دوسویه افراط و تفریط قرار داشته، گاه او را فوق انسان دانسته و در حد پرستش بالا برده اند و گاه او را از مقام انسانی فرود آورده و شیء انگاشته اند. نگاهی به تاریخ ادیان و فرهنگ های اقوام و ملل جهان نشان می دهد زن - جز در دین اسلام - مقام شایسته ای نداشته و شخصیت او به عنوان موجودی جدا از کاروان انسانیت مطرح شده است. پس از انقلاب عظیم اسلام و تحولات ناشی از این مکتب انسان ساز و تلاش مستمر پیام آور عدالت و آزادگی، تحولی شگرف در مسائل زنان رخ داد. اما به سبب حوادث بعد از رحلت پیامبر(ص) و بیراهه رفتن مسیر خلافت پس از رسول الله(ص)، مقابله با حاکمیت تفکر علوی، اقدام خلفا در جهت محو آثار حدیثی، ممنوعیت نقل حدیث و در کنار آن جعل حدیث، توطئه از سوی یهودیان و همدلی بنی اسرائیل و بنی امیه در توسعه اسرائیلیات، فقدان علم و معرفت لازم در پاسخگویی به مسائل روز و زمینه سازی برای بازگشت جاهلیت و عصبیت عربی در مسائل مرتبط با زنان و عواملی از این دست، موانعی را بر سر راه تداوم حرکت بنیادین اسلام در تحول جایگاه حقوقی و انسانی زنان ایجاد نمود. امروز در بسیاری از متون دینی مطالبی درباره زنان به چشم می خورد که در تعارض با آیات قرآن و سیره معصومان(ع) و ضروریات عقلی می باشد که لزوم بازنگری دقیق و موشکافانه آن را ایجاب می نماید و ضروریست نصوص روایی راجع به زنان با توجه به ملاکات صحت و سقم احادیث که از جانب معصومین(ع) عنوان گردیده، از جهت متن، دلالت و سند مورد بررسی مجدد قرار گیرد تا دیدگاه حقیقی دین در مورد جایگاه و نقش زن در نظام آفرینش از میان این ابهامات نمایان گردد.