ایماژ یا صور خیال مجموعه ی تشبیه ها و استعاره ها و به طور کلی صورت مجازی بیان را دربردارد. ایماژیسم مکتبی در شعر است که بر مبنای تصویرگرایی و خیال پردازی شکل گرفت و افرادی مانند: تی.اس.الیوت که از نظریه پردازان نقد نو است، از تصاویری که ظاهراً بی ربط هستند ولی در کنار هم قرار می گیرند، استقبال کردند. آنها برای ارائه ی مقصود به جای بیان مستقیم از صورخیال استفاده کردند. ایماژیست ها آثار بزرگی که مطلقاً ایماژیستی باشد از خود باقی نگذاشته اند، اما آنان تا حدّ زیادی خمیر مایه ی شعر نو بودند. استعاره ی پرتابی یعنی شاعر، تصاویری دقیق، محکم و فشرده که ظاهراً بی ربط هستند را بدون رابط در کنار هم قرار می دهد و واژه ها و عبارات رابط را حذف می کند، تا خواننده خود، به کشف این رابطه ها بپردازد. فروغ فرخزاد از کسانی است که شعرهایش به ایماژهای مورد نظر تی.اس.الیوت نزدیک می شود و در دو دفتر"تولدی دیگر" و "ایمان بیاوریم به آغاز فصلی سرد" ایماژهای قابل توجهی وجود دارد. در رساله ی حاضر تلاش شده است، با بررسی زندگینامه ی فروغ فرخزاد، استعاره های پرتابی در دو مجموعه ی "تولدی دیگر" و "ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد" مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد و گره گشایی آنها بیان گردد. کلیدواژه ها: ایماژ. استعاره ی پرتابی. تی.اس.الیوت. فروغ فرخ زاد.