این مطالعه با استفاده از روش های ارزش گذاری مشروط و هزینه سفر، به تعیین ارزش تفریحی ساحل مازندران، اندازه گیری میزان تمایل به پرداخت گردشگران ساحلی و عوامل تعیین کننده آن می پردازد. برای تعیین عوامل موثر بر تمایل به پرداخت افراد یک مدل لجیت مورد استفاده گرفته و بر اساس روش حداکثر درستنمائی، پارامترهای این مدل برآورد شده است. در روش هزینه سفر نیز، تایع تقاضای سفر و ارزش تفریحی ساحل برآورد گردیده است. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که 65.6 درصد افراد مورد مصاحبه، حاضر به پرداخت مبلغی جهت استفاده از ساحل هستند. همچنین، متوسط تمایل به پرداخت گردشگران 3188 ریال به ازای هر نفر در هر بازدید محاسبه شده است. نتایج حاصل از روش ارزش گذاری مشروط نشان می دهد که درآمد، سابقه پرداخت و تحصیلات اثر مثبت و معناداری در تمایل به پرداخت گردشگران داشته است. در روش هزینه سفر نیز، اثر درآمد و سن روی نرخ بازدید مثبت و معنادار و اثر هزینه سفر نیز منفی بوده است. بعلاوه، سواحل مورد بررسی، ارزش تفریحی قابل توجهی داشته که این موضوع می تواند توجیحی برای سیاست گذاران و تصمیم گیران برای حمایت از سواحل و منابع طبیعی موجود و بهبود کیفیت آن فراهم سازد.