هدف این پژوهش بررسی رابطه آشفتگی اخلاقی و فرسودگی شغلی و بهداشت روانی در پرستاران زن شاغل در بیمارستان های دولتی و غیر دولتی شهر یزد است. برای این منظور 300 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های یزد به صورت تصادفی انتخاب و به وسیله مقیاس آشفتگی اخلاقی کورلی، پرسشنامه فرسودگی شغلی تدیم و پرسشنامه سلامت روانی (gqh-12) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای بررسی رابطه ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و آزمون تی مستقل استفاده شد. نتیجه ی تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین آشفتگی اخلاقی و فرسودگی شغلی پرستاران رابطه ای وجود ندارد اما بین آشفتگی اخلاقی و بعد عزت نفس بهداشت روانی آنها رابطه ی معنادار وجود دارد. همچنین بین ابعاد فرسودگی شغلی و ابعاد بهداشت روانی در پرستاران رابطه ی معنادار وجود دارد.تحلیل رگرسیون نشان داد که بعد عاطفی و روانی متغیر فرسودگی شغلی در بهداشت روانی پرستاران موثر می باشد.آزمون t نشان داد که میانگین نمرات آشفتگی اخلاقی در پرستاران بیمارستان های خصوصی بیشتر می باشد و همچنین اینکه میانگین نمرات فرسودگی شغلی و بهداشت روانی در پرستاران بیمارستان های دولتی بیشتر است.با توجه به نتایج به دست آمده،پیشنهاد می شود که مدیران و مسئولان بیمارستان ها، سیستم های حمایتی جهت شناسایی و جلوگیری از به وجود آمدن محیطی که موجب تکرار آشفتگی اخلاقی و فرسودگی شغلی و کاهش سلامت روانی این قشر مهم از جامعه می شود ایجاد کنند.