طی دهه گذشته، مدیریت زنجیره تأمین به هدفی راهبردی برای سازمان های پیشرو در تولید تبدیل شده است. علت این مسئله تغییرات سریع در محیط عملیاتی این شرکت ها، سطح بالای جهانی شدن بازار آنها و افزایش روبه رشد تقاضای مشتری برای دریافت خدمات بیشتر و با کیفیت بالاتر می باشد. از میان فعالیت های این حوزه، مدیریت تأمین و منبع یابی توانسته تغییرات قابل توجهی را در بسیاری از شرکت ها موجب شود. به طورکلی از متداول ترین روش های منبع یابی و تأمین کالا می توان به مذاکره چهره به چهره، مناقصه و حراج معکوس الکترونیک اشاره کرد. از سوئی روش مناقصه سنتی روش متداول در صنایع امروز جامعه ماست و از سوئی دیگر حراج معکوس الکترونیک به عنوان جایگزینی مناسب برای شبکه تامین جهانی مطرح می شود.هدف از این تحقیق مقایسه کارائی حراج معکوس در مقایسه با سیستم مناقصه معمولی است. این مقایسه در بعد قیمت نهایی و قیمت تراز شده نهائی و ظرفیت به کارگرفته نشده تامین کنندگان در شرایط متفاوتی از ازدحام تقاضاهای بازار بررسی می شود. فرآیند مناقصه و حراج معکوس در قالب یک مدل سه سطحی شبیه سازی تعریف و عملکرد سه رویکرد مذکور مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین نتایج حاصل از بررسی مدل شبیه سازی به صورت آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بر این اساس برتری حراج معکوس الکترونیک، با رویکرد پیشنهادی، بر مناقصه معمولی مورد بررسی قرار گرفته و نتیجه بررسی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در نهایت با کنار هم قرار دادن مسائل حراج معکوس الکترونیک و ایده های ارائه شده برای حل آنها، مدلی مبتنی بر عامل برای راه اندازی حراج معکوس الکترونیک پیشنهاد شد.