هدف اصلی تحقیق حاضر تعیین رابطه بین رویه های نظام راهبری شرکتی موجود در ساختار شرکت های حاضر در بورس اوراق بهادار تهران و سیاست تقسیم سود آنهاست. از جمله مکانیزم های نظام راهبری شرکتی که در این تحقیق تأثیر آنها بر سیاست تقسیم سود مورد بررسی قرار گرفته است عبارتست از مالکیت بزرگ ترین سهامدار، دومین سهامدار عمده، مالکیت اعضای هیأت مدیره ، دولتی بودن، سهام شناور آزاد، وجود مدیران غیرموظف در ترکیب هیأت مدیره، جدایی مدیرعامل از اعضای هیأت مدیره. برای بررسی سیاست تقسیم سود کلیه شرکت های سودآور در دوره زمانی 15 سال( 1374 الی 1388) انتخاب و مدل تأخیری سیاست تقسیم سود مورد آزمون قرار گرفت. با استفاده از رگرسیون حداقل مربعات( ols) و مدل بهینه سیاست تقسیم سود( ارتباط سود تقسیمی با سود هر سهم همان سال) تعداد 64 شرکت برای بررسی رویه های نظام راهبری حاصل گردید. بدین منظور اطلاعات 64 شرکت طی سال های 1385 الی 1388 به کار گرفته شده و با استفاده از رگرسیون پنلی( panel) رابطه میان رویه های نظام راهبری شرکتی و سیاست تقسیم سود مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در سطح اطمینان 95 درصد ارتباط مثبت معناداری بین متغیرهای بزرگ ترین سهامدار، دومین سهامدار عمده با سیاست تقسیم سود و رابطه منفی معناداری بین متغیر اندازه شرکت و سیاست تقسیم سود وجود دارد. همچنین ارتباط معناداری بین متغیرهای مالکیت اعضای هیأت مدیره ، دولتی بودن، سهام شناور آزاد، نسبت مدیران غیرموظف هیأت مدیره، جدایی مدیرعامل از اعضای هیأت مدیره، رشد شرکت و اهرم مالی با سیاست تقسیم سود مشاهده نگردید.