به منظور بررسی سطوح مختلف اسانس آشامیدنی آویشن بر صفات رشد، سلامتی، جمعیت میکروبی روده، وضعیت ایمنی و سنتز dna ، rna و پروتئین موکوسی روده، آزمایشی با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب یک طرح آزمایشی کاملا تصادفی با تعداد 4 تیمار در 5 تکرار و 25 قطعه در هر واحد آزمایشی، انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (بدون اسانس آویشن) و سطوح 1/0، 15/0 و 2/0 اسانس آویشن در هر لیتر آب آشامیدنی بودند. جیره مورد استفاده به صورت مرحله ای در 3 مقطع 0 تا 7 روزگی، 8 تا 21 روزگی و 22 تا 42 روزگی با توجه به احتیاجات نژادی سویه راس تنظیم شد. این جیره برای همه تیمارها یکسان بود. جوجه ها در سن 7 روزگی توزین و با رعایت یکنواختی وزن به صورت تصادفی به تیمارها اختصاص داده شدند. اندازه گیری وزن و خوراک مصرفی بطور هفتگی صورت گرفت و با استفاده از معیار مرغ روز تصحیح شدند. در سنین 21 و 42 روزگی از هر واحد آزمایشی 2 قطعه به تصادف انتخاب و کشتار شده و نمونه های خون جهت اندازه گیری صفات خونی تهیه شد و همچنین اندازه گیری صفات لاشه و وزن اندام های احشایی انجام شدند. همچنین با استخراج موکوس روده در ناحیه ژژونوم تاثیر اسانس آویشن بر تولید موکوس و اندازه گیری dna ، rna و سنتز پروتئین موکوس روده صورت گرفت. در تجزیه داده ها، بیشترین افزایش وزن و کمترین ضریب تبدیل در تیمارهای حاوی اسانس آویشن مشاهده شد. بیشترین افزایش وزن به ازای هر کیلوگرم پروتئین جیره، کمترین انرژی متابولیسمی مصرفی به ازای هر گرم افزایش وزن روزانه و بیشترین افزایش وزن به ازاء گرم پروتئین مصرفی روزانه متعلق به سطح 2/0 اسانس آویشن بود که تفاوت آن با گروه شاهد معنی دار شد اما از نظر نسبت انرژی به پروتئین مصرفی روزانه بین هیچ کدام از گروه ها تفاوت معنی دار مشاهده نشد. از نظر شاخص های اقتصادی، بیشترین نقطه پراکندگی، بالاترین شاخص بازدهی کل و شاخص تولید کل به سطح 2/0 اسانس آویشن تعلق داشت و تفاوت آن با گروه شاهد معنی دار بود. در کل دوره، درصد تلفات در سطح 1/0 اسانس آویشن که بطور معنی دار بالاتر از تیمارهای دیگر بود. میزان اسیدیته محتویات ایلئوم تمامی سطوح آویشن به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود. میزان پروتئین، آلبومین و نسبت بین آلبومین و گلوبولین در سن 21 و 42 روزگی سطوح آویشن نسبته به تیمار شاهد برتری داشتند. میزان گلوبولین در 42 روزگی تحت تاثیر اسانس قرار گرفت و برای سطح 1/0 بیشتر از بقیه بود. سطوح مختلف اسانس آویشن مقادیر آنزیم های کبدی را بطور افزایشی تحت تاثیر قرار داده و تفاوت آن ها با شاهد معنی دار بود. اسانس آویشن بر سطح کلسیم و فسفر خون تاثیر نداشت ولی سطوح تری گلیسرید و کلسترول به طور معنی دار کاهش و سطح گلوکز را به طور معنی دار افزایش دادند. اسید اوریک تحت تاثیر اسانس آویشن قرار نگرفت .پاسخ جمعیت میکروبی روده نسبت به سطوح مختلف اسانس آویشن حاکی از تاثیر این ترکیب در مهار رشد باکتری های نوع کلی فرم و گرم منفی بود. تعداد کل باکتری ها در تیمارهای دارای آویشن کاهش معنی دار نشان داد. سالمونلا در هیچ تیماری شناسایی نشد. عملکرد صفات لاشه با مصرف سطوح مختلف آویشن نسبت به گروه شاهد به طور معنی دار افزایش نشان داد. سطوح مختلف اسانس آویشن در مقایسه با گروه شاهد باعث افزایش معنی دار میزان dna ، rna و سنتز پروتئین موکوسی روده در هر دو سن 21 و 42 روزگی گردید. به عنوان نتیجه کلی، استفاده از سطوح مختلف اسانس آویشن در آب آشامیدنی جوجه ها، هیچ گونه تاثیر مضری بر سلامتی و رشد جوجه ها نشان نداد.