چکیده: این پژوهش با هدف ارزیابی اضطراب، افسردگی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان در بیمارستان بزرگ نفت اهواز انجام شده است. نمونه اولیه شامل 60 بیمار بود که به روش نمونه گیری در دسترس با استفاده از همتاسازی و در نظر گرفتن کلیه متغیرهای مورد نظر در پژوهش انتخاب شدند. از آن تعداد 30 بیماری که بر اساس پرسشنامه های اضطراب عمومی (anq)، افسردگی بک (bdi)و کیفیت زندگی بیماران سرطانی (qlq – c30)‏،‏‏‏ یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بودند به روش تصادفی برگزیده شده و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه پرسشنامه های پژوهش را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند. آنگاه 10 جلسه معنادرمانی روی گروه آزمایش اجرا شد در حالی که گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. پس از پایان جلسات درمانی، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (mancova) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها بیانگر آن بود که معنا درمانی گروهی در کاهش علائم اضطراب و افسردگی (001/0 > (pو بهبود کیفیت زندگی (001/0 > p) گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل موثر واقع شده است.