چکیده پژوهشی که با عنوان"تاثیرتوسعه پایدار در معماری؛مرکزاقامتی-آرامشی در منطقه 22"در پیش رو دارید،به پیدا کردن راه حل هایی برای آشنایی بیشتر بین ساختمان و محیط زیست می پردازد. با توجه به رشد روزافزون جوامع واستفاده بی رویه از منابع طبیعی،زندگی آیندگان در معرض خطر قرار گرفته است.در بسیاری از کشورهای جهان از جمله ایران،بحث رشد وگسترش با توجه به نیازهای نسل های دیگر مورد توجه قرار گرفته است. توسعه پایدار به مثابه راه حلی برای گسترش کلیه ساخته های دست بشر مطرح می باشد.در مورد ساختمان ها این امر به دو بخش پایداری روانی وپایداری فیزیکی تقسیم می شود. پایداری روانی و فیزیکی با هم رابطه متقابل دارند و نه تنها موجب بهره اقتصادی بیشتر می شوند بلکه با آرامش و آسودگی که منجر می شوند،فضای مناسبتری را برای انسان ها فراهم می کنند. ازبارزترین برنامه ریزی ها برای توسعه در آینده،طرح منطقه 22 تهران بود که به عنوان بخشی الحاقی به این شهر عمل می کند.در طراحی این منطقه از تمامی المان های شهری که موجب پایداری می شد،استفاده شده است. این پروژه نیز می تواند به چگونگی گسترش پایدار در مقیاسی کوچکتر، که همانا ساختمان های تشکیل دهنده این بخش از شهر تهران می باشد،بپردازد. در فصل اول به معرفی کلیات طرح وبیان مسئله پرداخته شده است.فصل دوم به به بررسی نظرات و تکنولوژی های خاص برای رسیدن به توسعه پایدار اختصاص یافته است. در فصل سوم متدولوژی تحقیق و در فصل چهارم به تجزیه وتحلیل یافته های تحقیق پرداخته شده است. فصل پنجم نیز،به نتیجه گیری،پیشنهادات و طرح اصلی می پردازد. طرح نهای، از ورودی های مستقل و لابی جداگانه برای استفاده عموم تشکیل شده است که به وسیله پلی با قسمت های تفریحی واقامتی ارتباط برقرار می کند.برای بهره اقتصادی بیشتر نیز در زیرزمین اول بخش تجاری گسترده ای در نظر گرفته شده و در زیرزمین دوم پارکینگ با ظرفیت بالا قراردارد.