نورد تجمعی یکی از انواع روش های تغییر شکل مومسان شدید است که امکان تولید فلزاتی با استحکام بالا و اندازه دانه های نانو متری را فراهم می کند. در این تحقیق ورق های آلومینیوم aa1050 به روش نورد تجمعی تولید شده و شکل پذیری آنها با استفاده از روش های تئوری و تجربی تعیین شده است. در پیش بینی تئوری منحنی حد شکل دهی، از روش مارسینیاک-کوزینسکی مبتنی بر نقص اولیه در ورق با شرط تنش صفحه ای استفاده شده است که این نقص هندسی در ورق به صورت تابعی از اندازه دانه، زبری سطح و کرنش موثر در هر لحظه لحاظ گردید. ناهمسانگردی در رفتار ورق با استفاده از سه معیار تسلیم هیل، هاسفورد و بارلات مدلسازی و نتایج با یکدیگر مقایسه شد. در تعیین منحنیهای حد شکل دهی تجربی از کشش صفحه ای و همچنین کشش خارج از صفحه با سنبه سرکروی بر روی نمونه هـایی با ابعاد متفاوت استفاده شد. نتایـج نشان دهنده کاهـش سطح منحنی حـد شکل دهی در مرحله اول نورد است در حالی که شکل پذیری به همراه استحکام تسلیم با افزایش شمار مراحل نورد بهبـود می یابد به طوریکه شکل پذیری و استحکام در پایان مرحله چهارم نورد، بر خواص ورق های اولیه برتری می یابد. در بخش دیگری از این تحقیق شکل پذیری ورق های چندلایه فلزی مورد بررسی قرار گرفت. در بخش تئوری به منظور پیش بینی کرنش های حدی، مدل های لایه معادل و لایه مجزا ارائه گردید. با مدلسازی عددی فرآیند نورد ورق چند لایه به کمک نرم افزار abaqus 6.10 پیش کرنش موثر ایجاد شده در هر یک از لایه ها محاسبه و در کد عددی روش لایه مجزا مورد استفاده قرار گرفت. نتایج این بخش با استفاده از یافته های تجربی دیگر مقالات صحه گذاری شد. مشخص شد که تعیین کرنش های حدی با استفاده از روش لایه مجزای ارائه شده، ضمن توافق مطلوب با نتایج تجربی، از اعتبار بالاتری در تعیین منحنی حد شکل دهی ورق های چند لایه برخوردار است.