با گسترش شبکه بزرگراه ها، رشد و توسعه ی حمل و نقل جاده ای سرعتی دوچندان گرفته است. جابه جایی در مسیرهای بزرگراهی موجب تسهیل امر آمد و رفت و نیز کاهش زمان سفرها می شود. ایران نیز همگام با روند رشد و توسعه اقتصادی، دارای شبکه بزرگراهی بین شهری و درون شهری با ویژگی های اقلیمی و توزیع ترافیک خاص خود می باشد. ‏‏ٌُ‏عبور و مرور همیشگی وسایل نقلیه در بزرگراه ها یک منبع بالقوه انرژی های حرکتی می باشد. بدین صورت که موتور درون سوز خودروها انرژی شیمیایی نهفته در سوخت را تبدیل به انرژی مکانیکی می کند و این انرژی مکانیکی پیکره ی خودرو را تبدیل به یک جسم متحرک می نماید که انرژی حرکتی آن قابل استخراج و بازیافت می باشد. با دانستن این مطلب و در نظر گرفتن تعداد وسایل نقلیه عبوری از بزرگراه ها، بازیافت انرژی جنبشی خودروهای درحال حرکت در مسیرهای بزرگراهی اهمیت چشمگیری پیدا می کند. این انرژی بازیافت شده در قالب انرژی الکتریکی قابلیت ذخیره سازی و انتقال دارد. بدین سان بازیافت انرژی جنبشی خودروها در قدم اول می تواند موجبات خودکفا شدن سیستم های گوناگون راهداری و کنترل ترافیک مانند دکل های روشنایی و دوربین های کنترل و ثبت سرعت را فراهم نماید. بسیاری از سیستم های راهداری و کنترل ترافیک مصرف کننده دائم الکتریسیته نمی باشند، مانند سیستم روشنایی که فقط در ساعات شب وارد مدار می شود و یا دوربین های کنترل سرعت که همیشه به صورت آماده به کار (stand by) هستند و در لحظات تخلف سرعت خودروها به عنوان مصرف کننده انرژی الکتریکی وارد مدار می شوند. با در نظر گرفتن این مهم و نیز تولید دائم انرژی جنبشی توسط خودروهای عبوری و قابلیت بازیافت همیشگی انرژی آنها، می توان مازاد انرژی تولیدی در بزرگراه ها را وارد شبکه توزیع سراسری برق نمود و به این ترتیب در قدم های بعدی از بزرگراه ها به عنوان نیروگاه های تولید انرژی الکتریکی آینده بهره برداری کرد.