مشروعیت در لغت به معنای (( قانونی بودن )) و (( مطابق با قانون )) آمده است و اگر چه ریشه لغوی آن، از (( شرع )) گرفته شده و با کلمه‏هایی چون (( شریعت )) و (( متشرعه )) هم ریشه است، اما اختصاص به پیروان دین و شریعت نداشته و یک اصطلاح در فلسفه سیاست به شمار می‏رود. تعاریف مختلفی برای مشروعیت وجود دارد که عبارتند از : توجیه عقلی اعمال قدرت حاکم یا قانونی بودن یا طبق قانون بودن و یا اعتقاد مردم تحت فرمان به شایستگی و برخورداری رهبران و حکومت نسبت ‏به صدور قواعد الزام آور. واژه مقابل مشروعیت، که ما را در فهم آن مدد می‏رساند، غصب است. کسانی که حکومت را به ناحق غصب کرده‏اند، سعی در کسب وجهه برای خود داشته و می‏کوشند با انتساب خود به خداوند و ارزش‏های دینی و یا با به اطاعت کشاندن مردم، مبنایی برای مشروعیت خود یافته و حکومت خویش را مشروع جلوه دهند. نتیجه آن که توجیه حاکم، در جهت اعمال حاکمیت خود و توجیه مردم مبنی بر پذیرش آن، ناظر به مشروعیت است. در شکل گیری سیاست خارجی کشورها موارد متعددی تاثیرگذار است که می توان از جمله شخصیت تصمیم گیرندگان، نقش آنها، محیط داخلی و بین المللی یک کشور، موقعیت جغرافیایی کشورها و ... را نام برد. اما آنچه که باعث شده نگارنده به تبیین سیاست خارجی اسرائیل بپردازد نقش عامل مشروعیت سیاسی این رژیم در داخل ونظام بین الملل است که باعث شده رفتار این کشور نسبت به همسایه های دیگر خود تهاجمی تر باشد. به گونه ای که در حدود 60 سال از تشکیل این رژیم 6 جنگ نظامی با کشورهای همسایه و دو بحران بزرگ داخلی با مردم فلسطین داشته است.