از اختراع عکاسی صد و شصت سال می گذرد . این هنر که در اروپا پا به عرصه وجود گذاشت ، در اندک زمانی به اقصی نقاط جهان راه یافت و مورد استفاده خاص و عام قرار گرفت . امروزه پس از گذشت بیش از یک قرن و نیم از اختراع عکاسی ، این هنر مبدل به یکی از گویاترین وسیله های بیانی دنیای امروزه شده است .اگرچه در متن های قدیمی ، عکاسی را به عنوان فنی معرفی می کنند که ابداع آن ثمره همکاری دو مخترع فرانسوی ، یعنی لویی ژاک مانده داگر و ژوزف نیسفور نیپس بوده است . در تازه ترین پژوهش های مربوط به تاریخ این هنر ، به چنین دلایل ساده انگارانه ای بسنده نمی شود و محققان در پی یافتن علل عمیق تری هستند تا وجوه مختلف اختراع عکاسی را روشن سازند.در واقع امروزه عکاسی در وهله نخست به عنوان یکی از ثمرات انقلاب صنعتی شمرده می شود . انقلاب صنعتی که ابتدا در انگلستان آغاز شد و سپس سایر نقاط اروپا و امریکا را نیز فرا گرفت ، سبب ایجاد تحولاتی بنیادین در شیوه های ارتباطی شد ، آنچنان که فنون تصویر سازی مرسوم در قرن نوزدهم ، دیگر پاسخگوی نیازهای تازه نبود. از این رو لازم بود فنی اختراع شود که تصویر دنیای خارج را به دقیق ترین وجه باز آفرینی کند و امکان آن را به هر تعداد ، در کوتاه ترین زمان میسر سازد.از سوی دیگر ، پیشرفت فنون و علوم سبب شده بود که هنر طراحی دیگر قادر به بر آوردن نیازهای تصویری رشته های علمی و فنی،که هر روز پیچیده تر از روز قبل می شد ، نباشد .هنر طراحی در این عرصه با نارسایی هایی مواجه بود که در اثر محدودیت های بصری و اجرایی طراحان پدید می آمد . عکاسی درهای عوالم ناشناخته ای را به روی دانشمندان گشود و به آنان امکان داد که در شگفتی های بدن آدمی سیر کنند و به مطالعه حرکات اجسام و موجودات زنده بپردازند.اما مهم تر از همه نقشی بود که عکاسی در عالم هنر ایفا کرد و تاثیری بود که بر عوالم هنرمندان گذاشت.امروزه بسیاری از نقاشان از حضور تصاویر دیجیتالی در نقاشی های خود به صورت مستقیم(کلاژ) یا به صورت غیرمستقیم(ثبت تصاویر مورد نضر و ایده برداری)بهره می گیرند .امروزه تکنولوژی دیجیتال در هنرهای تجسمی بخصوص نقاشی توانسته به نقاش درر ارائه اثری با مضمون و کیفیت بیشتر کمک کند .