هدف پژوهش حاضر بررسی میزان وعوامل رفتارگریزازمدرسه در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بوکان که درسال 90-89 مشغول به تحصیل هستند، می باشد. تلاش صورت گرفته دراین پژوهش، درجهت پاسخ دادن به هفت سوال می باشد. انتخاب نمونه به روش نمونه گیری خوشه ای انجام شده است. در هر مدرسه افرادی راکه مسئولان مدرسه آنها رادانش آموزمدرسه گریز معرفی می کردند مانند غیبت های مکرر ازمدرسه، دیرآمدن برسرکلاس، زودخارج شدن از کلاس ومدرسه وغیره، رابه تعداد 356نفر که 194نفر آنان پسر و162نفر دیگر دختر می باشند، انتخاب کرده سپس پرسشنامه ی26 سوالی کرنی راکه 13 سوال مربوط به مدرسه را به معلمان و13 سوال دیگر راکه به محیط خارج از مدرسه مربوط می شد، به خانواده دانش آموز داده تا پاسخ دهند. پس از جمع آوری پرسش نامه ها آنها رامورد تجزیه وتحلیل آماری توصیفی واستنباطی قرار دادیم. نتایج نشان دادند که سوال اول، یعنی جاذبه ها یاتفریحات خارج ازمدرسه با گریز از مدرسه رابطه ی نزدیکی دارد. و سوال دوم، یعنی موقعیت های آزاردهنده اجتماعی نیز با گریز از مدرسه رابطه ی معنا داری دارد. وسوال سوم، یعنی محرک های بر انگیزاننده عواطف منفی با مدرسه گریزی دانش آموزان معنادار می باشد. وسوال چهارم، یعنی اضطراب جدایی کودک از خانواده نیز ارتباطی معنادار بامدرسه گریزی دارد. وسوال پنج ، یعنی سطح تحصیلی والدین نیز ارتباط معنا داری با مدرسه گریزی در دانش آموزان مقطع ابتدایی دارد.اما در سوال ششم، یعنی سطح درآمد والدین با مدرسه گریزی رابطه ی معناداری به دست نیامد. درسوال هفتم، یعنی که آیا بین دختر وپسر در میزان گریز از مدرسه ارتباط وجود دارد؟ نیز مورد تأئید قرار نگرفت. یعنی تفاوت معناداری در میزان گریز از مدرسه دربین دانش آموزان دختر وپسر یافت نشد.