بشر در طول زندگی برای رفع انواع نیازهای خود، از مواد و منابع موجود در طبیعت به اشکال گوناگون استفاده می کند. در استفاده از مواد همواره بخشی از آن قابل استفاده نیستند که به این قسمت های غیر قابل استفاده پسماند گفته می شود و عموم مردم به آن به عنوان یک ماده دوریز می نگرند که بایستی از محیط زندگی آنها دور و دفن گردد. در دهه های اخیر با رشد جمعیت و آگاهی های علمی از روند رو به کاهش منابع و آلودگی های زیستی محیطی به دنبال رها شدن پسماندها در طبیعت، کارشناسان را به لزوم توجه بیشتر به مسئله بازیافت و دفن بهداشتی پسماند به عنوان دو راهکار اساسی در سیستم مدیریت پسماند واداشت. این تحقیق با هدف تعیین مکان های مناسب برای دفن پسماندهای شهری (با انتخاب محدوده 35 کیلومتری شیراز) و استقرار واحدهایی چون واحدهای تولید کمپوست و واحدهای بازیافت کاغذ و پلاستیک (در محدوده استان فارس) با استفاده از مدل ها و فنون تحلیل چند معیاری (mcdm) در محیط سامانه های اطلاعات جغرافیایی، صورت گرفته است. چارچوب کلی این تحقیق براساس تهیه لایه های اطلاعاتی مختلف (توپوگرافی، کاربری اراضی، زمین شناسی، عمق آب زیرزمینی، فاصله از مراکز مسکونی، وزنه های تولیدی اجزای زباله، وزنه های جمعیتی و غیره) به عنوان معیار و قید محدودیت، استانداردسازی آنها براساس تابع عضویت فازی و آزمون شفایی و عملیاتی دو روش topsis و wlc در طرح و اولویت بندی تناسب اراضی و مقایسه خروجی های حاصل از این دو روش می باشد. طبق نتایج حاصل از این تحقیق، استفاده از فنون تحلیل چند معیاری علاوه بر افزایش دقت، سبب افزایش سرعت انجام کار، تنوع و کیفیت بهتر ارائه نتایج می گردد. همچنین این تحقیق سبب تعیین سطح تناسب اراضی برای اختصاص به محل دفن زباله و استقرار واحدهای بازیافت و کمپوست در محدوه های مورد مطالعه گردید.