از سوی دیگر بسیاری از واژگان فیلمنامه هنوز کاربرد خود را در زبان گفتاری و نوشتاری فیلمنامه در ایران پیدا نکرده اند. واژگانی مثل بحران، زمینه چینی/ نتیجه گیری، حلال مشکلات، فرشته ی نجات، پیش فرض، دوراهی و ... در مباحث مرتبط با فیلمنامه مورد استفاده قرار نمی گیرند که نشان از عدم شناخت عمومی از مفاهیمی است که این واژگان بر آنها دلالت دارند. برای اینکه فیلمنامه های بهتری بنویسیم باید شناخت بیشتری از «تکنیک های» فیلمنامه نویسی به دست آوریم. مثلا زمینه چینی و نتیجه گیری، به عنوان یکی از تکنیک های پیشرفته ی فیلمنامه نویسی، گرچه به شکلی ناخودآگاه به کار می رود، اما هنوز به صورت یک وسیله ی شناخته شده در جعبه ی ابزار فیلمنامه نویسان ایران در نیامده است.