عنوان این پژوهش عبارت است از" مقایسه انگیزش پیشرفت کارکنان شاغل به تحصیل با کارکنان غیر شاغل به تحصیل در دانشگاه پیام نور". همچنین اهداف این پژوهش عبارتند از: مقایس? مسوولیت‏پذیری، رقابت‏جویی، سخت‏کوشی و هدف‏مداری کارکنان شاغل به تحصیل با کارکنان غیر شاغل به تحصیل. فرض اصلی پژوهش عبارت است از: بین انگیزش پیشرفت در کارکنان شاغل به تحصیل در دانشگاه پیام نور با انگیزش پیشرفت کارکنان غیر شاغل به تحصیل در این دانشگاه تفاوت معنی‏داری وجود دارد. فرض‏های جزئی عبارتند از: بین مسوولیت‏پذیری، رقابت‏جویی، سخت‏کوشی و هدف‏مداری کارکنان شاغل به تحصیل کارکنان غیر شاغل به تحصیل تفاوت معنی‏داری وجود دارد. روش این پژوهش توصیفی به شیوه پیمایشی می‏باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارمندان رسمی، پیمانی و قراردادی سازمان مرکزی دانشگاه پیام نور در سال 1389 تشکیل می‏دهند که تعداد آن‏ها 969 می‏باشد که از این تعداد 423 نفر زن و545 نفرمرد می‏باشند. حجم نمونه آماری بر اساس جدول مورگان مجموعاً 274 نفر(از هر گروه 137) نفر می‏‏باشد که در این پژوهش از هر گروه 150 نفر انتخاب شدند. ابزارجمع آوری اطلاعات نیز، پرسشنام? استاندارد شده رنجبریان (1381) است. روایی آن با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون 84/0 و پایایی آن بر اساس ضریب آلفای کرونباخ مطابق گزارش وی 87/0 می باشد که نشان دهنده پایایی قابل قبول و بالایی می‏باشد. برای گردآوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه‏ها میان کارمندان از هر دو گروه شاغل به تحصیل و غیر شاغل به تحصیل توزیع گردید. نمونه‏گیری به صورت تصادفی ساده انجام گردید. در این پژوهش جهت تحلیل داده‏ها از آمارتوصیفی و آمار استنباطی استفاده می‏شود. متغیرهای سن، جنسیت، سابقه کار، میزان تحصیلات و وضعیت تاهل از متغیرهای شخصی ای هستند که در ارتباط با سایر متغیرها مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور آزمون فرضیه‏ها از آزمونt برای دو جامعه مستقل استفاده شده است. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که بین انگیزش پیشرفت، مسوولیت‏پذیری، رقابت‏جویی‏، سخت‏کوشی و هدف مداری کارکنان شاغل به تحصیل در دانشگاه پیام نور با کارکنان غیر‏شاغل به تحصیل در این دانشگاه تفاوت معنی‏داری وجود دارد. واژگان کلیدی: انگیزش پیشرفت، مسوولیت‏پذیری، رقابت‏جویی، هدف‏مداری، سخت‏کوشی،شاغل به تحصیل، کارکنان