در سالهای اخیر ایده طراحی و ساخت سازه های هوشمند به واقعیت نزدیکتر شده است و مهندسین عمران با کمک علم متالوژی توانسته اند به مصالح سازه ای نوینی دست یابند که قادرند در شرایط مختلف از خود خواص فیزیکی از پیش تعیین شده ای نشان دهند. مواد سازه ای مورد استفاده در این پایان نامه ترکیبی از آلیاژهای نیکل و تیتانیوم هستند که تحت سیکلهای بارگذاری و باربرداری حتی پس از گذشتن از ناحیه تسلیم از خود کرنش پسماند ناچیزی نشان می دهند. اینگونه مصالح قادرند پس از تغییر شکل پلاستیک و گذشتن از حد تسلیم با گذشت زمان به مقدار کرنش تقریباً صفر برسند و در حقیقت سازه نیروی بازسازی کننده ای ایجاد می کند که می تواند منجر به بسته شدن ترک های ایجاد شده در اتصالات پس از بارهای سیکلی گردد و در نتیجه سازه می تواند بعد از زلزله نیز کاربری خود را حفظ کند. در این پژوهش با به کار بردن نسبتهای محتلفی از آرماتورهای sma در اتصال تیر به ستون در قاب خمشی و کاهش در صد آرماتورهای فولادی حالت بهینه جهت استفاده از آرماتورهای هوشمند در اتصال تیر به ستون مورد مطالعه قرار گرفته است. با ساخت مدل المان محدود اتصال در نرم افزار ansys و بارگذاری سیکلی جانبی، تاثیر این آرماتورها بر جابجایی پسماند، سختی جانبی، حداکثر نیروی برش پایه و میزان ظرفیت اتلاف انرژی در قاب بتنی مورد بررسی قرار می-گیرد. نتایج مقدماتی نشان می دهد که بسته به مقدار sma مورد استفاده در اتصالات، سازه عملکردهای متفاوتی با بهبود نسبی در کاهش تغییر شکلها از خود نشان می دهد.