در زمان حمله تیمور به ایران برخی از شهرهای خراسان ویران شده و جماعتی به هلاکت رسیدند و در برخی از مناطق از جمله توس و سبزوار نیز مردم حاضر به اطاعت نبوده و سر به شورش می نهادند اما اکثر این قیام ها بلافاصله سرکوب می شدند. تیمور به هر یک از پسران و نوادگان خود سرزمینی را واگذار کرد. خراسان در ابتدا به میران شاه و سپس شاهرخ، فرزندان و نوادگانش تعلق گرفت و پس از آن ها ابوسعید بن میران شاه و در نهایت حسین بایقرا بن عمر شیخ و فرزندانش در این منطقه به حکومت پرداختند و به دنبال آن در این ناحیه وسیع اصلاحاتی توسط تیموریان جهت ترقی امور آبیاری و زارعتی صورت گرفت و هم چنین آثار معماری زیبایی توسط معماران ایرانی خلق گردید. تیمور و فرزندانش اقدام به کوچاندن گروهی از قبایل از خراسان به نواحی دیگر و بالعکس نمودند. تیموریان هم چنین به جذب شاعران و هنرمندان ایرانی به دربار خویش پرداختند و شاعران، معماران و موسیقی دانان بسیاری را به دور خود گرد آوردند. البته اهالی خراسان از پیامد جنگ های جانشینی خاندان تیموری در امان نبودند بنابراین گاهی در صلح و آسایش و گاهی اوقات در جنگ و خونریزی به سر می بردند.