هدف از انجام تحقیق حاضر، تعیین رابطه ارگونومی فضای آموزشی و اختلالات رفتاری دانش آموزان دوره ابتدایی است. در پژوهش حاضر، روش توصیفی از نوع همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه کلاس های پنجم ابتدایی مدارس دخترانه شهر تهران در مناطق 19 گانه آموزش و پرورش در سال تحصیلی 1389-1390 تشکیل می دهد. انتخاب تعداد نمونه ابتدا به صورت خوشه ای چند مرحله ای و در مرحله بعد به صورت تصادفی ساده بوده و از310 نفر دانش آموز و 15 مدرسه استفاده شده است. به منظور تحلیل فرضیه های پژوهش، از روشهای ضریب همبستگی پیرسون (r) و تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شده است. یافته ها نشان داد که با 95 درصد اطمینان می توان گفت بین مولفه ارگونومی رنگ با تمامی اختلالات رفتاری و نیز کل اختلالات رفتاری همبستگی منفی معنی دار وجود دارد. همچنین، بین مولفه های ارگونومی (نور، فضای باز آموزشی، مبلمان آموزشی و ابعاد فیزیکی فضای آموزشی) با هیچ کدام از اختلالات رفتاری و نیز کل اختلالات رفتاری همبستگی معنی دار دیده نشد. از طرف دیگر با 95 درصد اطمینان میتوان گفت که بین مولفه ارگونومی صدا با تمامی اختلالات رفتاری و نیز کل اختلالات رفتاری همبستگی مثبت معنی دار وجود دارد. همچنین، نتایج نشان داد که مجموع مولفه های ارگونومی فضای آموزشی، 10 درصد از واریانس اختلالات رفتاری دانش آموزان را پیش بینی می کند. در مجموع، به نظر می رسد به پژوهشهای بیشتری نیاز است تا ابعاد مختلف مسئله روشن شود. کلید واژه: ارگونومی فضای آموزشی، اختلال رفتاری، دانش آموزان دوره ابتدایی