هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر مرحله برداشت و نحوه ذخیره سازی بر ارزش غذایی بقایای زعفران بود. بدین منظور ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تجزیه پذیری و قابلیت هضم شکمبه ای- روده ای بقایای زعفران با استفاده از روش های درون کیسه ای و درون آزمایشگاهی تعیین شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- بقایای زعفران خشک در مرحله رسیدگی فیزیولوژیکی، 2- بقایای زعفران سیلویی در مرحله رسیدگی فیزیولوژیکی و 3- بقایای زعفران خشک در مرحله رسیدگی کامل بودند. داده های آزمایشی بر مبنای آزمون t-test و با استفاده از نرم افزار sas تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که با رسیدگی کامل، میزان فیبر نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی افزایش یافت در حالی که میزان پروتئین خام کاهش یافت. پس از سیلو کردن، مقادیر کربوهیدرات های محلول در آب و پروتئین خام به ترتیب کاهش و افزایش یافت. سیلو کردن و رسیدگی کامل بقایای زعفران هیچ گونه تأثیر معنی داری بر غلظت ترکیبات فنولی نداشت. بخش سریع تجزیه ماده خشک (a) ، تجزیه پذیری موثر ، قابلیت هضم شکمبه ای و قابلیت هضم در کل دستگاه گوارش به طور معنی داری در اثر رسیدگی کامل کاهش یافت. با رسیدگی کامل بقایا، بخش با پتانسیل تجزیه پذیری (b)، انرژی قابل متابولیسم و قابلیت هضم ماده آلی کاهش یافت. نتایج این آزمایش نشان داد بقایای زعفران به ویژه در مرحله رسیدگی فیزیولوژیکی از پتانسیل خوبی به عنوان یک خوراک خشبی برای استفاده در تغذیه نشخوارکنندگان برخوردار است.