پروتکل کنترل انتقال (tcp)، در ارسال برخی کاربردها از قبیل کاربردهای سیگنالینگ، دارای محدودیت-هایی همانند تحویل به ترتیب بسته ها به لایه کاربرد در گیرنده، است. این محدودیت، باعث مشکل بلاکینگ در جلوی صف و تحمیل تأخیر برای تحویل بسته ها می شود. برای غلبه بر مشکل فوق و پیاده-سازی پروتکلی سازگار با tcp، ietf پروتکل stcp را پیشنهاد کرد. پروتکل مذکور بسیار مشابه tcp است ولی توانسته است با افزودن ویژگی های جدید، بر مشکلاتی از قبیل مشکل بلاکینگ در جلوی صف غلبه کند. از جمله این ویژگی ها می توان ویژگی چندآدرسی و muti-streaming را نام برد که باعث افزایش کارایی آن نسبت به پروتکل tcp شده است. در حالت چندآدرسی، هر نود انتهایی دارای چندین واسط شبکه و آدرس ip می باشد و بنابراین براساس هر یک از این آدرس ها، بین هر زوج فرستنده و گیرنده چندین مسیر می تواند وجود داشته باشد. یکی از این مسیرها به عنوان مسیر اولیه انتخاب می شود که بسته ها از این مسیر ارسال می شوند. یک مسیر نیز به عنوان مسیر ثانویه انتخاب می شود که داده های ارسال مجدد، از این مسیر ارسال خواهند شد. سایر مسیرها به عنوان پشتیبان در نظرگرفته می شوند که درصورت غیرفعال شدن مسیر اولیه، تعویض مسیر انجام می شود. در این پایان نامه هدف پیشنهاد یک روش جدید برای استفاده بهینه از مسیرها در حالت چندآدرسی sctp است. در این روش از مسیر اولیه و ثانویه برای ارسال داده های اصلی فرستنده استفاده می شود. نرخ ارسال داده و سایز پنجره ازدحام در هر مسیر، براساس تابعی از نرخ اتلاف بسته و درجه ازدحام محاسبه شده هر مسیر، تطبیق می یابد. درصورت نیاز و برای جلوگیری از ازدحام بیشتر، مسیر اولیه غیرقابل دسترس شناخته می شود و به مسیر ثانویه سوییچ می کند. در نودهای میانی نیز برای کاهش تأخیر و اتلاف بسته، از یک الگوریتم مدیریت صف استفاده می شود. نتایج نشان می دهند که روش پیشنهادی عملکرد بهتری نسبت به sctp استاندارد دارد. این روش دارای اتلاف بسته تجمعی کمتر و گذردهی بیشتر است. همچنین نوسانات سایز صف در نودهای میانی نیز نسبت به sctp استاندارد، قابل کنترل است و تقریبا نرخ ثابتی را دنبال می کند.