نوغانداری در ایران از سابقه دیرینه ای برخوردار بوده و در طول تاریخ نقش بسزایی در فرهنگ و اقتصاد این کشور داشته است. در حال حاضر این فعالیت با چالش هایی مواجه است که لزوم اتخاذ سیاستها و استراتژی های مناسب را در این زمینه ضروری می نماید. در این تحقیق، تأثیر سیاستهای حمایتی مستقیم دولتی اعمال شده بر فعالیت نوغانداری در استان گیلان با استفاده از روش پیمایشی و داده های مقطعی سال 1389 مورد بررسی قرار گرفته است. برای تعیین حجم نمونه از روش نمونه گیری طبقه ای استفاده شد و 362 نفر از نوغانداران استان گیلان با بهره گیری از فرمول تصحیح شده کوکران و به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه با فرم باز و بسته استفاده شد و روایی و پایایی آن نیز صورت پذیرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار pasw statistics 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد افرادی از سنین، سابقه و میزان تحصیلات مختلف به پرورش کرم ابریشم اقدام کرده اند و میزان برخورداری آنان از سیاستهای حمایتی مورد بررسی متفاوت بوده است. همچنین با وجود آنکه میانگین درآمد نوغانداران برخوردار از سیاست های حمایتی مورد بررسی، بیشتر از میانگین درآمد نوغانداران غیربرخوردار می باشد اما در خصوص دو سیاست ارائه تسهیلات بانکی برای بازسازی و ساخت تلمبار پرورش کرم ابریشم و آموزش و ترویج نوغانداری از نظر آماری بین دو گروه از نوغانداران مذکور، اختلاف معنی داری مشاهده نمی گردد. بررسی رابطه همبستگی متغیرهای مستقل با متغیر وابسته تحقیق نیز نشان دهنده آن است که بین میزان تحصیلات نوغاندار و درآمد حاصل از پرورش یک جعبه تخم نوغان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد ضمن آنکه بین برخی از ویژگی های فردی نوغاندار و بهره مندی از سیاستهای حمایتی مورد بررسی نیز رابطه معنی داری وجود دارد.