بازنشستگی به عنوان پدیده ای اجتماعی، واقعیت مهمی است که بدون شک در زندگی شغلی بیشتر انسان ها اتفاق می افتد و این در حالی است که پدیده سالمندی تنها با امنیت شغلی و امنیت از جهت درآمد مرتبط است و بر شرایط زیست انسانی، چه برای بازنشسته و چه برای دیگران، اثر می گذارد. بر این اساس رسیدن به دوره بازنشستگی به عنوان بخشی از زندگی انسان در صورتی که با تدابیر اصولی و برنامه های متناسب با شرایط فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی جامعه همراه نباشد، زمینه نگرانی و اضطراب را برای بازنشستگان به ارمغان می آورد. بررسی ها در مورد مسائل بازنشستگان نشان داده است که، بیش از 80 درصد جامعه بازنشستگی کشور هنوز از مشکلات مالی در زندگی رنج می برند. این امر به همراه افزایش کهنسالان، نیاز به برنامه ریزی انفرادی جهت تأمین آتیه را در ایران دو چندان می نماید. هدف اصلی در این تحقیق که نوعی تحقیق توصیفی- کاربردی می باشد، بررسی میزان بازار بالقوه جامعه برای داشتن بیمه نامه های مستمری تکمیلی در کنار مستمری های پایه و پیش بینی تحولات جمعیت ایران در دامنه های گوناگون سنی در افق 1404 شمسی برای بررسی بروز پدیده کهنسالی در کشور می باشد. جهت بررسی هدف مذکور، از مدل سری زمانی arima و روش پیمایشی استفاده شده است. بدین منظور از آمارهای جمعیت در طی سالهای 89-1335 به تفکیک گروه های سنی مختلف و همچنین از تعداد 800 پرسشنامه که بین جامعه هدف (افراد کهنسال کنونی و افراد جوان به عنوان متقاضیان آینده) توزیع گردید، استفاده شده است. نتایج حاصل از پیش بینی نشان می دهد در سال 1404 جمعیت ایران بیش از 90 میلیون نفر خواهد رسید که تقریباً 8 درصد از جمعیت در افق مذکور کهنسال (سنین بالای60 سال) خواهند بود. همچنین نتایج حاصل از پرسشنامه جهت نیاز سنجی از جمعیت برای بیمه های مستمری بیانگر آن است که بیش از 95 درصد از بازنشسته ها از سیستم فعلی بازنشستگی رضایت کافی ندارند و تقریباً 87 درصد از افراد با توجه به سیستم فعلی از آینده خود احساس نگرانی می کنند. در نهایت با فرض اینکه مردم شرایط خود و جامعه اعم از شرایط اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را در تمایلات خود در نظر می گیرند، پیش بینی می شود در افق 1404 بازار بالقوه مناسبی جهت ارائه بیمه های مستمری وجود خواهد داشت