با توجه به عدم تقارن اطلاعات بین استفاده کنندگان درون سازمانی و برون سازمانی، مدیران با استفاده از رویه های فرصت طلبانه سعی در ارسال علائم مورد نظر به استفاده کنندگان صورتهای مالی دارند. از طرفی با توجه به نقش گواهی دهی حسابرسان در فرایند انتقال اطلاعات، حسابرسی های با کیفیت می تواند نقش مهمی در محدود کردن این رویه های فرصت طلبانه داشته باشند. در این تحقیق از سطح مدیریت سود به عنوان نمادی از رویه های فرصت طلبانه مدیریت استفاده شده است و رابطه ی بین مدیریت سود و کیفیت حسابرسی مورد بررسی قرار گرفته است. همگام با تحقیقات پیشین در این زمینه، کیفیت حسابرسی به عنوان یک متغیر دو وجهی در نظر گرفته شده است و فرض گردیده برخی از حسابرسان با ویژگی های مشخص کیفیت بالاتری را ارائه می کنند. از آن جایی که کیفیت حسابرسی توانایی حسابرس مستقل در کشف تحریف ها و ناهنجاری های موجود در صورت های مالی و سپس گزارش آن به افراد ذی نفع تعریف شده است، پس آن دسته از ویژگی های موثر بر صلاحیت حرفه ای (نظیر تخصص) که بر توانایی کشف موارد تحریف با اهمیت اثر می گذارد و آن دسته از ویژگی های موثر بر استقلال(نظیر اندازه و درآمد موسسه حسابرسی) که به حسابرس این امکان را می دهد تا موارد کشف شده را به ذی نفع منتقل کند و همچنین نوع اظهارنظر حسابرس در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که در موارد عدم وجود بند شرط با اثر سود وزیانی در گزارش حسابرس و تخصص گرایی حسابرس و همچنین حسابرسی توسط موسسه های حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی، سطح مدیریت سود کمتر است. لکن، بین سطح درآمد موسسه حسابرسی و سطح مدیریت سود رابطه ی معناداری وجود ندارد.