جهان امروز، با همه پیچیدگی هایش صحنه تعاملات و تقابلات کشورهایی است که هر کدام سهمی معادل و یا بیشتر از آنچه دارند، می خواهند. کشورهای قوی برای قوی تر شدن و کشورهای ضعیف برای قوی شدن به اقدامات متفاوتی دست می زنند. در این میان حرکت های نظامی برای کسب موقعیت و پرستیژ از آن دسته مقوله هایی است که در تمامی دوران تاریخ، به نحوی جایگاه خود را حفظ کرده است. قدرت نظامی، به عنوان ملموس ترین جزء قدرت و نیز به دلیل قابل اکتساب بودن اش به واسطه ی منابع مالی، یکی از اولین مواردی است که کشور ها حداقل برای کسب امنیت به آن روی می آورند. در این بین کشور هایی نیز وجود دارند که قدرت نظامیان و طرفداران نظامی گری در آن ها به دلیل رویکرد ها و تمایلات ذکر شده در بالا و نیز نفوذی که این مهره ها در بدنه ی دولت و حاکمیت بدست آورده اند، روز به روز در حال افزایش است. این گروه که از آن ها به عنوان «مجتمع های صنعتی– نظامی» یاد می کنند، گاه از تأثیر گذارترین نیرو ها بر سیاست گذاری های کشورها، داخلی و خارجی، و حتی اقتصادی هستند. در این پژوهش نیز سعی شده است با بررسی اجمالی تئوری حاکم بر این گروه، به حوزه تأثیرگذاری و عملکرد این گروه در کشور ایالات متحده امریکا در دو دوره اخیر ریاست جمهوری (جورج دبلیو بوش) و نفوذ آن در بدنه دولت این کشور اشاره شود؛ و نتایج این عملکرد ها و سیاستگذاری های ناشی از آن مورد بازبینی قرار بگیرد.