در این پژوهش پس از سیر تاریخی قصیده و نقد دیدگاه بعضی از معاصران قصاید ده تن از نوپردازان از نظر محتوا،ساختار،زبان،بلاغت،موسیقی و تاثیر پذیری از شاعران گذشته نقد و تحلیل شده است .یافته ها نشان می دهدکه 1)نوپردازان قصیده گو همگی ازشاعران برجسته و جریان ساز معاصربه شمار می آیندو از دانش و آگاهی وسیع نسبت به ادبیات کلاسیک برخوردارند .بنابراین نه نوگرایی آن ها از سر عجز در برابر ضوابط شعر کلاسیک است و نهقصیده گویی آن ها از تعصب نسبت سنت ها . 2)هر چند بیشتر ازاین قالب برای تفنن و هنرنمایی بهره گرفته اند اما طرح موضوعات امروزی در بعضی قصاید بیانگر آن است که قصیده می تواند مسائل بشر امروز را هم در خود منعکس کند . 3)در بعضی از این قصاید ،قصیده به غزل نزدیک شده است. 4)این قصیده ها توانسته است بخشی از خلاقیت شاعران را در عرصه ی زبان از نظر ساخت های نحوی جدید و واژه های نو و هم چنین در عرصه ی بلاغت در خود منعکس کند.