در این پژوهش، اثر بخشی روایت درمانی بر اضطراب اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان دختر دوره راهنمایی شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. طرح تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل و با استفاده از پیش آزمون -پس آزمون می باشد. نمونه این پژوهش شامل 30 نفر دانش آموزان دختر دوره راهنمایی می باشند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و به طور تصادفی در یک گروه آزمایش ویک گروه کنترل گمارده شدند (هر گروه 15نفر). ابزار های به کار گرفته شده در این تحقیق، پرسشنامه اضطراب اجتماعی مشاوری (1382) و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (1967) بوده است. این دو پرسشنامه در هر دو گروه، قبل و بعد از انجام مداخلات درمانی به صورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا شده است. بدین ترتیب برنامه روایت درمانی برای گروه آزمایش در هشت جلسه اجرا شد. برای تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه های پژوهش، از دو سطح آمار توصیفی و استنباطی استفاده به عمل آمد. در سطح توصیفی، از جدول و نمودار فراوانی و درصد فراوانی، محاسبه میانگین و انحراف معیار همراه با واریانس و در سطح استنباطی نیز در راستای فرضیه های پژوهش که مبتنی بر مقایسه بین گروه آزمایش (گروهی که به شیوه ی روایت درمانی آموزش دیده بود) و گروه کنترل بوده است، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل در کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش میزان عزت نفس تفاوت معنی دار وجود دارد. از یافته های این پژوهش، نتیجه گیری شد که، می توان از رویکرد روایت درمانی به عنوان شیوه ای موثر جهت کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش عزت نفس استفاده نمود.