هدف اصلی پژوهش حاضر ، ارزیابی آموزش الکترونیکی در مدارس هوشمند شهر تهران و ارائه راهکار برای بهبود آن است. در این مدارس فراگیری دروس با به کارگیری محتوای آموزشی چند رسانه ای در مدارس و استمرار فرآیند یاددهی دانش آموزان در منزل با استفاده از سیستم مدیریت محتوا، ایجاد تعامل و استفاده از اینترنت جهت تحقیق و جستجوی اطلاعات برای شناخت عمیق تر موضوعات و در نتیجه یادگیری به صورت آموزش یادگیرنده محور، انجام می پذیرد. به همین منظور پس از بررسی مدل های مختلف، مدل پذیرش تکنولوژی در نظر گرفته شده است. بر همین اساس 13 فرضیه در نظر گرفته شده است. متغیرهای اصلی آن شامل «طراحی برنامه درسی آنلاین»، «طراحی رابط کاربر» و «تجربه آموزشی آنلاین قبلی» است که متغیر وابسته (استفاده از گروه آموزشی آنلاین) را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهند. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری در این تحقیق دانش آموزان سال آخر مدارس هوشمند شهر تهران که از سال 1384 برای این منظور در نظر گرفته شده اند، می باشد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده گردید که 229 نفر از دانش آموزان، پاسخ دهندگان به پرسشنامه را تشکیل داده اند. پایایی پرسشنامه توسط ضریب آلفای کرونباخ 8/86 تأیید گردید. ماتریس چرخش یافته عاملی بارهای مربوط به هر سوال را مشخص و واریانس تبیین شده تعداد عامل ها در سوالات را می سنجد. آزمون میانگین یک جامعه آماری بیانگر مناسب بودن وضعیت متغیرهای مسئله است و در نهایت آزمون ضریب همبستگی پیرسون، ارتباط معنادار بین متغیرهای این مدل را بررسی می کند. نتایج وجود ارتباط معنا دار بین سه متغیر از متغیر های مطرح شده را تأیید می کند. در این تحقیق برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از پرسشنامه، از نرم افزارهای spss و lisrel استفاده شده است.