امروزه مشاهدات نجومی تئوری تورم کیهانی را به عنوان تئوری عالم اولیه و ایجاد ساختارهای کیهانی تأیید می کنند. ایده ی تورم، علاوه بر اینکه مشکلات بنیادی مدل کیهان شناسی استاندارد را برطرف می کند، بلکه مکانیزمی برای ایجاد اختلالات جهت تولید ساختارهای بزرگ مقیاس در کیهان امروزی ایجاد می کند. این اختلالات با تقریب خوبی مقیاس ناوردا، گاوسی و بی دررو هستند که با مشاهدات نجومی به خوبی تطابق دارد. فرمول بندی $delta n$ روشی برای محاسبه ی اختلالات کیهانی در مدل های تورمی چندمیدانه است. در این مدل ها اختلالات می توانند طیف غیرگاوسی قابل توجهی تولید کنند که با توجه به رصد های کیهانی می توان روی پارامترهای این گونه مدل ها قید گذاشت. در این پایان نامه فرمول بندی $delta n$ مورد بررسی قرار گرفته و در برخی از مدل های چندمیدانه مقدار بزرگی اختلالات غیرگاوسی محاسبه می گردند.