مسلمانان در سده ی اول هجری با فتح سند قدم به شبه قاره هند گذاشتند. هر چند مردم این سرزمین به واسطه حضور بازرگانان مسلمان در جنوب شبه قاره با مسلمانان آشنایی داشتند. با این وجود جریان اصلی ورود اسلام به هند با فتوحات غزنویان آغاز شد. با این که لشگر کشی های نظامی نقش زیادی در گسترش اسلام نداشت، اما زمینه ساز مهاجرت بسیاری از گروه های مسلمان از جمله صوفیه شد که با هدف گسترش اسلام وارد شبه قاره هند شدند . مهم ترین سلسله های صوفیه،چشتیه و سهروردیه هستند که در زمان حکمرانی غوریان وارد هند شدند. وجود مشابهت و زمینه های مشترک فکری در عرفان هندویی و تصوف اسلامی هم چون وحدت وجود و تهذیب نفس و... موجب شد تا سرزمین هند بستری مناسب برای فعالیت های تبلیغی و مسا لمت آمیز صوفیان مسلمان شود. از سوی دیگر ،اندیشه برادری و برابری صوفیان مسلمان در جامعه هندو که از نظام طبقاتی کاست و تبعیض های ناروای اجتماعی رنج می برد ، موجب گرایش بسیاری از مردم هندو به اسلام شد . هدف این پژوهش بررسی و توضیح نقش صوفیان در گسترش اسلام در شبه قاره هند از زمان غزنویان تا آغاز گورکانیان می باشد و در آن به مباحثی چون آغاز ورود صوفیه به شبه قاره هند و راه های گسترش اسلام در شبه قاره توسط صوفیه و عوامل گسترش اسلام در آن و همچنین موانع گسترش اسلام در شبه قاره توسط صوفیه پرداخته می شود . واژگان کلیدی : گسترش اسلام، شبه قاره هند، صوفیه، چشتیه، سهروردیه.