محور اصلی این پروژه حول معرفی راهکاری نوین جهت پوشش دهی خاک اره به وسیله پلی (3- متیل تیوفن) (p3mth/sd) تحت شرایط ? سنتز در محل?، و استفاده از آن برای حذف رنگینه های آلی سمی از منابع آبی تمرکز یافت. مقایسه روش پیشنهادی با روش های پیشین نشانه ای از سرعت بالا و صرفه اقتصادی و همچنین کاهش قابل توجه در مصرف حلال آلی و حصول جاذبی همگن می باشد. جاذب پلیمری در گام نخست جهت حذف رنگینه های کاتیونی متیلن بلو(mb) و رودامین b و رنگینه آنیونی کارموزین در دو سیستم غیر پیوسته و پیوسته، استفاده شد و سپس با بهره گیری از الگوهای معتبر، مقایسه ای میان خاک اره و p3mth/sd انجام شد. در گام دوم برای بهبود ظرفیت جذب خاک اره و p3mth/sd، از عوامل اکسنده شامل پتاسیم پرمنگنات، پتاسیم دی کرومات و هیدروژن پراکسید و نیز کاهنده های شیمیایی شامل سدیم هیدروسولفیت، سدیم تیوسولفات و سدیم سولفیت استفاده شد. در سیستم غیر پیوسته، مطالعات اسپکتروفتومتری دال بر برتری بارز جاذب های سنتزی نسبت به خاک اره می باشد. با اعمال به ترتیب شرایط قلیایی و اسیدی برای رنگینه های کاتیونی و آنیونی، افزایش غلظت اولیه رنگینه، کاهش مقدار جاذب، افزایش دما و زمان تماس، ظرفیت جذب به طرز محسوسی بهبود می یابد. به استثناء برجذب mb بر روی sdو جذب رودامین b بر روی sd و p3mth/sd، همه فرایندهای برجذب از ایزوترم فروندلیچ تبعیت کرده و به صورت ناهمگن و چند لایه هستند. برجذب رنگینه ها از سینتیک مرتبه دوم تبعیت می کنند. مقادیر منفی تغییرات انرژی آزاد گیپس، خودبه خودی بودن کلیه فرایند ها را تایید می کند. در سیستم پیوسته، بررسی پارامترهایی نظیر ارتفاع بستر، سرعت جریان، حضور نمک بر منحنی شکست و الگوهای سینتیکی توماس و آدامس- بوهارت گواهی بر افزایش 7 برابری نقطه شکست منحنی جذب mb از طریق p3mth/sd نسبت به sd می باشد. اصلاح جاذب پلیمری با پتاسیم پرمنگنات و سدیم هیدروسولفیت افزایش به ترتیب 3/8 و 4/12 برابری حجم شکست را در قیاس با sd نشان داد. مطالعات واجذب نشان می دهد که با حلال های شویشی ارزان امکان بازیابی ظرفیت اولیه جاذب حتی پس از سه چرخه جذب- واجذب میسر است. در خاتمه، بررسی گزینش پذیری جاذب ها نیز، قابلیت آنها را جهت حذف رنگینه ها از پساب های صنعتی تایید می کند.