چکیده آمادگی جسمانی به عنوان بخشی کلیدی برای اجرای بهینه در بیشتر رشته های ورزشی مدنظر قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییرات عوامل رشدی، شاخص های عملکردی و زنجیره های سنگین و سبک میوزین در عضله اسکلتی انسان به دو شیوه تمرینی بود. در این پژوهش 14 آزمودنی مرد بصورت داوطلبانه انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول (پلیومتریک، 7 آزمودنی) تمرین پلیومتریک و گروه دوم (ترکیبی، 7 آزمودنی) ترکیبی از تمرین مقاومتی و پلیومتریک را 3 روز در هفته به مدت 8 هفته (4 هفته تمرین مقاومتی و 4 هفته تمرین پلیومتریک) انجام دادند. نمونه های عضله از عضله پهن جانبی سه روز قبل و هفت روز بعد از تمرین گرفته شد. ترکیب ایزوفرمی mhc و mlc بوسیله sds-page رنگ آمیزی با نیترات نقره تعیین شد. به منظور ارزیابی فعالیت عصبی عضله، قبل و بعد از تمرین الکترومیوگرافی سطحی (semg) از عضله پهن جانبی انجام شد. برای تخمین میزان بیان ژن igf-1، mgf از روش real-time rt-pcr استفاده شد. برای تعیین قدرت عضلانی، توان عضلانی، چابکی و سرعت دویدن به ترتیب از آزمون های یک تکرار بیشینه، بوسکو (5 و 60 ثانیه ای)، سارجنت، پرش جفت، مانع شش ضلعی و دوی سرعت 35 متر استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t زوجی و t مستقل استفاده و سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج: semg در هر دو گروه افزایش یافت اما تنها در گروه دوم معنادار شد (گروه اول 11/0p? و گروه دوم 05/0p?). در آزمون های بوسکو، سارجنت، پرش جفت، مانع شش ضلعی و دوی سرعت 35 متر گروه اول اما در آزمون یک تکرار بیشینه گروه دوم بهتر عمل کردند. بیان ژن mgf در گروه اول کاهش غیرمعنادار (18/20%، 29/0p?) اما در گروه دوم بطور معناداری افزایش (24/159%، 048/0p?) یافت و بیان ژن igf-i در گروه اول افزایش معنادار (83/133%، 04/0p?) اما در گروه دوم بطور غیرمعناداری افزایش (06/24%، 16/0p?) یافت. هم چنین به نظر می رسد دو روش تمرینی اثرات متفاوتی بر ترکیب ایزوفرمی زنجیره-های سنگین میوزین نداشتند اما به نظر می رسد در پس آزمون تفاوت هایی در ترکیب mlc2s و mlc2f وجود داشته است به این صورت که mlc2s و mlc2f در گروه اول حداقل در یک نمونه و در گروه دوم حداقل در 3 نمونه، کمتر دیده شده است. بعلاوه به نظر می رسد در هر دو گروه mlc 3 تغییری نداشته است. نتیجه گیری: احتمالاً برای دوره های کوتاه مدت (8 هفته) تمرین پلیومتریک به تنهایی نسبت به تمرین ترکیبی (مقاومتی و پلیومتریک) اثر بیشتری بر اجرای ورزشی هدفمند خواهد داشت. واژگان کلیدی: عضله اسکلتی، الکترومیوگرافی سطحی، زنجیره سنگین میوزین، زنجیره سبک میوزین، عامل رشد شبه انسولین-1، عامل رشد مکانیکی