نام پژوهشگر: فرشاد ژولیده سر

مدل سازی وارون فشرده داده های مغناطیسی برداشت شده از منطقه مروست استان یزد
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه بیرجند - دانشکده مهندسی 1390
  فرشاد ژولیده سر   غلامرضا نوروزی

مدل سازی وارون داده های مغناطیسی به دلیل کاربرد آن در تحلیل نقشه ها و پروفیل های برداشت شده از اهمیت بالایی برخوردار است. در این تحقیق پس از انجام تصحیحات لازم بر روی داده ها، از روش های تفسیر کیفی به منظور شناسایی های کیفی توده آنومال استفاده شده است. فیلتر های انجام شده بر روی داده ها عبارتند از: کاهش به قطب، گسترش به سمت بالا، مشتق قائم، سیگنال تحلیلی و فیلتر های بالاگذر و پایین گذر. بعد از انجام تفسیر ها و آشنایی کلی با موقعیت و نوع توده آنومال و همچنین گسترش حدودی توده آنومال به مدل سازی وارون داده ها پرداخته شده است. بدین منظور از روش مدل سازی دوبعدی فشرده که از دست یافته های اصلی لاست و کوبیک حاصل شده ، استفاده شده است. در این روش که مدل سازی وارون داده های میدان مغناطیسی کل براساس اصول ابتدایی حداقل کردن سطح مقطع عبوری از توده منبع توصیف شده است، زمین مورد بررسی در زیر نیمرخ داده های برداشت شده ، به تعداد زیادی منشور افقی با طول بی نهایت و خودپذیری مغناطیسی ثابت تقسیم می شود. اجرای مدل سازی با مثال های ساختگی از آنومالی های مغناطیسی نشان می دهد که حل مسائل فرو معین در حضور داده ها با نوفه ملایم با دقت خوبی برآورد شده است. الگوریتم برنامه در نرم افزار matlab کدنویسی شده و نتایج خروجی برنامه بر روی مدل های ساختگی نشان دهنده صحت الگوریتم است. بعد از حصول اطمینان از کارایی و صحت الگوریتم، به مدل سازی داده های واقعی پرداخته شده است. داده های مغناطیسی از محدوده مورد مطالعه در شرق شهر مروست در جنوب استان یزد در راستای 13 پروفیل شرقی– غربی و 1800 ایستگاه برداشت شده است. به منظور بالا بردن دقت در عملیات برداشت، از قرائت های تکراری در هر ایستگاه استفاده شده است. این محدوده قسمت کوچکی از زون سنندج – سیرجان است. این زون از نظر وجود مواد معدنی دارای توان و پتانسیل بالایی است، در ضمن رخنمون های محدودی از آهن در داخل سنگ های شیستی در منطقه مشاهده شده است. تفسیر های کیفی گسترش عمقی آنومالی را بیش از 100 متر و محدوده آنومال را حدود 75×200 متر مربع تخمین زد. در نهایت مدل سازی انجام شده برروی منطقه بخوبی دو توده مجزا با گسترش عمقی 80-100 متر و شکلی دایک مانند در میان سنگ های دربرگیرنده را نشان می دهد که با توجه به زمین شناسی منطقه می توان آنرا به توده های سنگ آهن نسبت داد.